Ο παραμορφωτικός καθρέφτης της αδικίας

"Η αίσθηση ότι το κακό έχει εδραιώσει την ύπαρξή του και ότι η κοινωνία αποτελείται από ανθρώπους που επιβουλεύονται ο ένας τον άλλον, λειτουργεί ως ιδεολόγημα που οδηγεί τους ανθρώπους που το πρεσβεύουν στο κλείσιμο στον εαυτό τους. Δημιουργούν κάστρα, για να προστατευτούν. Κλεισμένοι μέσα σ' αυτά, βιώνουν την επιβεβαίωση της άποψής τους ότι ο κόσμος είναι εχθρικός απέναντί τους. Τα αρνητικά συναισθήματα που περιβάλλουν την χαμηλή τους αυτοεκτίμησή, προβάλλονται στους άλλους που καταγράφονται ως εχθρικοί."

Με τα παραπάνω λόγια ο Παιδοψυχίατρος - Ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Καραγιάννης, ξεκινά το ομώνυμο κεφάλαιο του βιβλίου του, το οποίο φέρει τον τίτλο "Η αδικία που πληγώνει", (Εκδ. Αρμός). Σε μία μόνο παράγραφο καταφέρνει να περιγράψει μία από τις σοβαρότερες παθογένειες της ελληνικής (και όχι μόνο) πραγματικότητας αλλά και την βασική της αιτία.

Άραγε πόσο συχνά έχουμε πει ή έχουμε ακούσει τις παρακάτω φράσεις :

"Πρόσεχε, οι άλλοι θέλουν το κακό σου", λέει η μητέρα (ή ο πατέρας) στο παιδί, πιστεύοντας ακράδαντα ότι αυτή η υπόμνηση είναι αρκετή, για να αναπτύξει το παιδί τακτικές αυτοπροστασίας απέναντι στους απανταχού επίδοξους εχθρούς του. Ξεχνά όμως ότι εκπαιδεύει με αυτόν τον τρόπο το παιδί να διακρίνει μόνο αντιπάλους εκεί που θα μπορούσε να βρίσκει συμμάχους.

"Δεν υπάρχουν άντρες", λέει μια πικραμένη από την συμπεριφορά του ανδρικού φύλου, γυναίκα. Ξεχνά όμως ότι οι άνδρες για τους οποίους μιλά, είναι οι άνδρες που η ίδια έχει επιλέξει να συναναστρέφεται. Αποκλείεται να έχει γνωρίσει ολόκληρο τον αντρικό πληθυσμό, ώστε να μπορεί με ασφάλεια να βγάλει ένα τόσο απόλυτο συμπέρασμα !

"Στην επαγγελματική αρένα δεν υπάρχουν φιλίες", σκέφτεται ο άντρας ή η γυναίκα που πασχίζουν για την επαγγελματική τους καταξίωση. Άραγε έχουν ποτέ σκεφτεί, ποιά είναι η εικόνα που οι ίδιοι δίνουν στους συναδέλφους τους ; Μήπως οι ίδιοι λειτουργούν υστερόβουλα ή επιθετικά προς αυτούς, με αποτέλεσμα να απομακρύνουν τους ανθρώπους από δίπλα τους ;

"Στην αγάπη πάντα ήμουν άτυχη", εξηγεί μια γυναίκα, όταν την ρωτούν για ποιό λόγο πήρε διαζύγιο. Κάνει αναδρομές σε παλαιότερες εξίσου "άτυχες" σχέσεις της, ώστε όταν την ακούει κανείς, δεν απορεί , γιατί και στο γάμο της υπήρξε εξίσου άτυχη. Άραγε αυτή η γυναίκα αναρωτήθηκε ποτέ, γιατί τόση "ατυχία" ; Γιατί η ζωή να της φέρθηκε τόσο άδικα ; Ίσως άν είχε αναγνωρίσει τους δικούς της δαίμονες, θα καταλάβαινε για ποιό λόγο δεν κατάφερε να επιλέξει σωστά μέχρι σήμερα έναν σύντροφο. Ίσως ακόμα να αντιλαμβανόταν ότι αυτός ο "άτυχος" γάμος, δεν κλονίστηκε, επειδή ήταν νόμος του άδικου ριζικού της, αλλά επειδή αναπαρήγαγε μέσα σ' αυτόν μοτίβα χαμηλής αυτοεκτίμησης και δυσπιστίας, που την εμπόδιζαν να εισπράξει την αγάπη με τον τρόπο που ήξερε να την δίνει ο σύζυγός της. Ίσως.

Ακόμα και μείζονες λογοτέχνες το έχουν γράψει και μάλιστα εμφατικά :

" Ὅταν οἱ ἄνθρωποι θέλουν νὰ πονῆς

μποροῦνε μὲ χίλιους τρόπους.

Ρίξε τὸ ὅπλο καὶ σωριάσου πρηνής,

ὅταν ἀκούσης ἀνθρώπους."

("ΥΠΟΘΗΚΑΙ", Κώστας Καρυωτάκης )

Αλλά και τα σύγχρονα "λαϊκά" άσματα δεν περιγράφουν σχέσεις καταστροφικές, γεμάτες αυτοθυσία από τη μία πλευρά και εγκατάλειψη από την άλλη ; Δεν λικνιζόμαστε με τα μάτια κλειστά στους ρυθμούς οδυνηρών ζεϊμπέκικων που μιλούν για προδοσία ;;

Γιατί η οδύνη να μας προκαλεί τέτοια ηδονή ; Γιατί να συμπάσχουμε με ερωτικές ιστορίες που καταλήγουν στο θάνατο ; Γιατί να επιμένουμε να καταναλώνουμε ειδήσεις που μιλούν μόνο για φρίκη και ηθικό ξεπεσμό ; Γιατί να νιώθουμε μια άρρωστη χαρά, όταν οι χειρότερες προβλέψεις μας για τους άλλους βγαίνουν αληθινές ;

"Τό ξερα", "Στο ΄χα πει", "Όλοι ίδιοι είναι", "Πάλι βγήκα αληθινός" και άλλα παρόμοια θριαμβευτικά επινίκια, είναι τα λόγια που εκφέρουμε, όταν πραγματοποιείται μία καταστροφή που (δήθεν) είχαμε προβλέψει ...

Όλοι υπάρχουν μόνο και μόνο για να αποκομίσουν κάτι από εμάς, να μας εκμεταλλευτούν, να αλώσουν τις άμυνές μας και μετά να μας ποδοπατήσουν ! Κι εμείς ;; Εμείς φορώντας το φωτοστέφανο του οσιομάρτυρα θεωρούμε ότι δίνουμε γη και ύδωρ στους καταπατητές της καλής μας προαίρεσης και ύστερα υποφέρουμε ηδονικά, επειδή τελικά δεν μας εκτίμησαν, δεν μας αναγνώρισαν, δε μας αγάπησαν όσο μας άξιζε ...

Είναι όμως τα πράγματα κάθε φορά έτσι ;; Όλα τα αφεντικά θέλουν το κακό μας ; Όλοι οι άντρες είναι "αναίσθητοι" ; Όλοι οι ξένοι μας ζηλεύουν ; Όλοι οι μετανάστες κυνηγούν τις γυναίκες μας ; Όλοι οι δικηγόροι είναι απατεώνες ; Όλοι οι γιατροί στα νοσοκομεία δουλεύουν για το φακελάκι ; Όλοι οι δημοσιογράφοι είναι πουλημένοι ;

Πόσο πολύ μας αρέσει να φωνάζουμε αγανακτισμένοι "ναι" σε όλες αυτές τις απορίες, στηλιτεύοντας έτσι την αδικία που μας περιβάλλει ! Αλλά συγχρόνως πόσο άδικοι μπορεί να γινόμαστε ...

Γιατί υπάρχουν και κάποιοι εργοδότες που είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Υπάρχουν άντρες που συμβιώνουν αρμονικά με τη σύζυγο και μεγαλώνουν με τρυφερότητα τα παιδιά τους. Υπάρχουν ξένοι που έχουν συστήσει στις χώρες τους φιλελληνικές οργανώσεις και τιμούν την σύγχρονη Ελλάδα, όχι μόνο της αρχαία. Υπάρχουν μετανάστες που σέβονται τη χώρα που τους φιλοξενεί, που γίνονται αιμοδότες, που θέλουν να πάνε σχολείο, που ανταποδίδουν έμπρακτα την καλοσύνη που τους έδειξαν οι ντόπιοι. Υπάρχουν δικηγόροι που λένε την αλήθεια στον πελάτη τους, έστω κι άν ο πελάτης δυσανασχετεί. Νοσοκομειακοί γιατροί που σώζουν ζωές χωρίς να ζητούν οικονομικά ανταλλάγματα. Δημοσιογράφοι που κάνουν ανταποκρίσεις από εμπόλεμες ζώνες, αντί να κάθονται καλοντυμένοι σε ένα τηλεοπτικό πάνελ ασκώντας στην πραγματικότητα πολιτική ! Υπάρχουν φίλοι που μας στήριξαν, όταν τους χρειαστήκαμε, υπάρχουν άγνωστοι που μας ευεργέτησαν φωνάζοντας μας "Πρόσεχε", όταν αφηρημένοι πήγαμε να περάσουμε με κόκκινο.

Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, όπως ο Μάρκος Αυρήλιος, Ρωμαίος Αυτοκράτορας, ο οποίος σε άπταιστα Ελληνικά υπαγόρευε στον γραμματέα του και μάλιστα εν μέσω στρατιωτικής εκστρατείας υπομνήσεις προς τον εαυτό του με αυτό το περιεχόμενο :

Μάρκος Αυρήλιος "Τα Εις Εαυτόν", Εκδ. ΘΥΡΑΘΕΝ

Η καλοσύνη στον κόσμο υπάρχει. Άλλοτε περήφανη, άλλοτε ταπεινή. Άλλοτε μεγαλειώδης άλλοτε μικροσκοπική. Το θέμα είναι ... εμείς αντέχουμε να τη δούμε ;;;

Φωτό : Resplash

* Εάν θέλετε να ρωτήσετε ή να μοιραστείτε κάτι μαζί μας, μπορείτε να μας στείλετε ιδιωτικό μήνυμα εδώ